ባለፈው ምዕተ ዓመት የዓለም የፖለቲካ እና የኢኮኖሚ ካርታ ከአንድ ጊዜ በላይ ተለውጧል ፡፡ የዓለም ኢኮኖሚም በብዙ ለውጦች ውስጥ አል hasል ፡፡ ከሁለተኛው የዓለም ጦርነት በኋላ የወርቅ ደረጃው በወርቅ እና በግብይት ስርዓት ተተካ ፣ በመጨረሻም በመጨረሻ በአብዛኞቹ አገሮች ውስጥ ተንሳፋፊ የምንዛሬ ተመን ስርዓት ተዘርግቷል።
መመሪያዎች
ደረጃ 1
የዚህ አዲስ ስርዓት ትርጉም የአንድ የተወሰነ ምንዛሬ መጠን የሚወሰነው በአቅርቦቱ እና ፍላጎቱ ጥምርታ ላይ በመመርኮዝ ነው። በክምችት ልውውጡ ላይ የዋስትናዎች ዋጋ እንዴት እንደሚወሰን ጋር ተመሳሳይ።
ደረጃ 2
በተግባር ይህ እንደሚከተለው ነው-በውጭ አገር ለሚኖር የአንድ ሀገር ሸቀጣ ሸቀጣ ሸቀጣ ሸቀጣ ሸቀጣ ሸቀጣ ሸቀጣ ሸቀጣ ሸቀጣ ሸቀጣ ሸቀጣ ሸቀጣ ሸቀጣ ሸቀጣ ሸቀጣ ሸቀጣ ሸቀጣ ሸቀጣ ሸቀጦ? በተመሳሳይ ጊዜ የአገሪቱ የገቢ መጠን በተመሳሳይ መጠን የማይጨምር ከሆነ ማለትም የሌሎች ምንዛሬዎች ፍላጎት አይጨምርም ማለት ነው ፣ ከዚያ ሚዛናዊ ያልሆነ ሁኔታ ይነሳል - የብሔራዊ ገንዘብ ፍላጎት ከአቅርቦቱ ይበልጣል። በምላሹ ይህ የዚህ ሀገር ምንዛሬ ዋጋ ከፍ እንደሚል እና በሌሎች ምንዛሬዎች ላይ ያለው መጠን ወደ ከፍ እንዲል ያደርገዋል።
ደረጃ 3
ስለሆነም በሩሲያ የሚገቡት መጠን ከወጪ ንግድ የሚልቅ ከሆነ በውጭ ምንዛሪ ገበያዎች ውስጥ የሮቤል አቅርቦት ለእነሱ ካለው ፍላጎት ይበልጣል ውጤቱም የሩብል ምንዛሬ ተመን መውደቅ ይጀምራል ፡፡
ደረጃ 4
ተንሳፋፊው የምንዛሬ ተመን ከቀደምትዎቹ የማይካድ ጠቀሜታ እንዳለው በአጠቃላይ ተቀባይነት አለው - ያለመንግስት ጣልቃ ገብነት የንግድ ጉድለቶችን ለማስተካከል ያደርገዋል ፡፡ ግን ሁሉም አገሮች የምንዛሪ ሂሳባቸው በራሱ እንዲሄድ አይፈቅድም።
ደረጃ 5
በብሔራዊ ምንዛሬዎች ምንዛሬ ውስጥ ጥርት ያሉ መዝለሎችን ለማስቀረት ኢኮኖሚስቶች የውጭ ምንዛሬ ጣልቃ ገብነት ብለው የሚጠሯቸውን ያካሂዳሉ ፡፡ የብሔራዊ ምንዛሪ ተመን ሲወድቅ መንግሥት በልዩ የስቴት ገንዘብ ወጪ ይገዛዋል። እናም ከዚያ በኋላ መጠኑ ሲጨምር በውጭ ምንዛሬ ገበያዎች ውስጥ ይሸጣል። ግን እነዚህ እርምጃዎች እንኳን ብዙ ጊዜ ውጤታማ አይደሉም ፣ ምክንያቱም በዓለም ኢኮኖሚ ገበያ ሁኔታ ውስጥ ከፍተኛ የሆነ የብሔራዊ ምንዛሬ አካል ከሀገር ውጭ ሊሆን ስለሚችል መንግስት በባለቤቶቹ ላይ ተጽዕኖ ማሳደር አይችልም ፡፡
