አንድ ወይም በሌላ መንገድ ፣ የሻጩ ዋና ተግባር ሸቀጦቹን በትርፍ መሸጥ ነው ፣ ማለትም ትርፍ ማግኘት ነው ፡፡ በተመሳሳይ ጊዜ ዋጋውን በትክክል ማስላት በጣም አስፈላጊ ነው። ዋናው ነገር ርካሽ መሸጥ አይደለም ፣ ግን እምቅ ገዢዎችን ከመጠን በላይ በሆነ መጠን ለማስፈራራት አይደለም ፡፡ የዋጋ አሰጣጥ ፖሊሲ በሚዘጋጁበት ጊዜ በመጀመሪያ በተከሰቱት ወጭዎች ላይ በመመስረት የሚፈለገውን ትርፍ ከግምት ውስጥ በማስገባት የመጨረሻውን ወጪ ማቋቋም ያስፈልጋል ፡፡ ስለዚህ የማምረቻውን ዋጋ ለማስላት የሚከተሉትን ያስፈልግዎታል ፡፡
መመሪያዎች
ደረጃ 1
በመጀመሪያ ፣ የትኞቹ ወጪዎች እንደ ተለዋዋጮች እንደሚመደቡ እና እንደ ቋሚ ሊቆጠር የሚችል መወሰን። ስለዚህ የመጀመሪያው ዓይነት ወጪዎችን ያጠቃልላል ፣ በሚመረቱት ሸቀጦች መጠን ላይ የሚለዋወጥበት መጠን። የበለጠ ባመረትን መጠን ብዙ ወጪዎች እንከፍላለን ፡፡ ይህ ቡድን ቁሳቁሶችን ፣ ጥሬ ዕቃዎችን ፣ አካላትን ፣ የሠራተኞችን ቁርጥራጭ ደመወዝ ይይዛል ፡፡
ደረጃ 2
የቋሚ ወጭዎች ቡድን እንደ ኪራይ ፣ ወጪዎችን ለመሣሪያዎች እና ለግቢያዎች ጥገና እና ጥገና ፣ ለሰዓት ደመወዝ ፣ የዋጋ ቅናሽ እና ሌሎች ምን ያህል ምርቶች ተመርተው እንደ ተሸጡ ላይ ያልተመሰረቱ ክፍያዎችን ያካትታል። ምንም እንኳን በአንድ ወር ውስጥ አንድ ነጠላ ዩኒት ባያስገኙም አሁንም ለግቢው መክፈል እንዲሁም ቋሚ ተመን ላላቸው ሰራተኞች ሥራ መክፈል አለብዎት ፡፡
ደረጃ 3
ተለዋዋጭ ወጭዎች ድምርአቸውን በተመረተው ብዛት በመለየት በአንድ የውጤት መጠን በቀጥታ ይሰላሉ ፣ ቋሚ ወጭዎች ደግሞ ለጠቅላላው ምርት ዋጋ ይከፍላሉ ፡፡
ደረጃ 4
ስለዚህ ቋሚ እና ተለዋዋጭ ወጭዎች ወጪውን ይመሰርታሉ ፣ አምራቹ ኪሳራ እንዳይደርስበት እና እንቅስቃሴዎቹን ለመቀጠል እንዲችል ዝቅተኛው እሴት ማግኘት አለበት ፡፡
ደረጃ 5
በመጨረሻው ደረጃ የሚፈለገውን የመመለሻ መጠን መወሰን አስፈላጊ ነው ፣ ከወጪው ጋር ሲጨመሩ ለሸማቾች የመጨረሻውን የምርት ዋጋ ይወስናል።
ደረጃ 6
ከሌሎች ነገሮች በተጨማሪ ዋጋ ሲፈጥሩ በገበያው ውስጥ እንደ አቅርቦትና ፍላጎት ያሉ ነገሮችን ማጤን ተገቢ ነው ፡፡ ደግሞም ምርትዎ ልዩ ከሆነ ወይም ከሌሎች ጋር ጥራት ያለው ጥራት ያለው ከሆነ እና ለእሱ ያለው ፍላጎት በጣም ጥሩ ከሆነ የመመለሻውን መጠን መጨመር ይችላሉ (በተመጣጣኝ ገደቦች ውስጥ)። ደህና ፣ ለምሳሌ ፣ በአገሪቱ ውስጥ ቀውስ ከተጀመረ ፣ እና የሚመረተው ምርት አስፈላጊ እቃ ካልሆነ ታዲያ በዚህ ደረጃ ላይ ገዢዎችን ላለማጣት ስለ አንድ የተወሰነ የዋጋ ቅነሳ ማሰብ አለብዎት ፡፡
