የአንድ ሥራ ፈጣሪ ተግባር በተቻለ መጠን ብዙ ሀብቶችን በራሱ አቅም ማግኘት ሳይሆን ለቀጣይ ንግድ በጣም ውጤታማ የሆነውን አጠቃቀም መወሰን ነው ፡፡
መመሪያዎች
ደረጃ 1
ከባህላዊ ቋሚ ወጭ ስርዓት ወደ ተለዋዋጭ ወጭ ስርዓት ሽግግር ያድርጉ። የትርፍ ሰዓት ሠራተኛ ይቅጠሩ ፡፡ ኮሚሽን ሽያጮችን ያድርጉ ፣ ከተቀበሉት ሽያጮች መቶኛ አንጻር ለግቢው ኪራይ ያስሉ ፡፡ እነዚህ ዘዴዎች የንግዱን ወጪዎች ከገቢው ጋር ለማጣጣም ያስችሉዎታል ፡፡
ደረጃ 2
ድርጅቱ የራሱ የጎደለው በሚሆንበት ጊዜ የውጭ ሀብቶችን ይዘው ይምጡ (ይህ የውጭ ንግድ ሥራ ተብሎ ይጠራል) ፡፡
ደረጃ 3
በረጅም ጊዜ የኪራይ ውል (ኪራይ) ውስጥ ሙሉ በሙሉ ጥቅም ላይ የማይውሉ የድርጅቱን ንብረቶች ይከራዩ ፡፡
ደረጃ 4
በጣም አስቸኳይ ሁኔታ ውስጥ ብቻ ገንዘብ ያውጡ። ንግድዎን ለማካሄድ አንድ የተወሰነ ዕድል ለመጠቀም የሚያስፈልጉትን ሁሉንም ሀብቶች መጠን ከወሰኑ በኋላ ፣ ቼኮችን ሳይጠቀሙ እነዚህን ሀብቶች እንዴት ማግኘት እንደሚችሉ ያስቡ ፡፡ በዚህ ሁኔታ ውስጥ በጣም ብቃት ያለው መፍትሔ ከደንበኞች ከሚቀበለው የገቢ መጠን ክፍያ እንዲፈጽሙ በሚያስችል ውሎች ላይ አንድ ሕንፃ ወይም የተወሰኑ መሣሪያዎችን መከራየት ሊሆን ይችላል ፡፡
ደረጃ 5
ሁሉንም አስፈላጊ ግቢዎችን እና መሣሪያዎችን ለመግዛት ከባለሀብቱ ገንዘብ ይውሰዱ። ይህ የሚከናወነው በአንድ ሁኔታ ውስጥ በቀላሉ ሌላ መውጫ ከሌለ ብቻ ነው ፡፡
ደረጃ 6
ሀብቶችን ለመመደብ የአውታረ መረብ ንድፍ ይጠቀሙ ፡፡ የአገልግሎት አሰጣጥ ኢንዱስትሪን በመመስረት ሂደት ውስጥ ሊፈጠር ይችላል ፡፡ በዚህ ጊዜ ጉልበተኛ ምርቶችን ለማድረስ ወይም የሸማቾች ፍላጎትን ሙሉ በሙሉ የሚያረካ አገልግሎት ለመስጠት እንዲህ ዓይነቱን ዘዴ ማዘጋጀት አስፈላጊ ነው ፡፡ ይህ የገቢያ ፍላጎትን የመቆጣጠር ሂደት ላይ ተጽዕኖ ሊያሳድር ይችላል። በተመሳሳይ ጊዜ ለሸቀጦች አቅርቦት ስርዓት መዘርጋት እና በኩባንያው ስፔሻሊስቶች በግልጽ መመዝገብ አለበት ፡፡
